Eigenwijs als we zijn vertrokken we het laatste weekend van september voor de negende keer naar Camping Altenahr in het Ahrtal. Onder het mom van: "misschien valt het mee met de drukte, het is nog maar het eerste Weinfest weekend."
Het nieuwe bordje aan de gevel van het receptiegebouw
van de camping laat zien hoe hoog het water heeft gestaan in juni 2016: ongeveer een meter boven het maaiveld! De aanhoudende regen maakte van de kabbelende Ahr een verwoestende stroom. In het prachtige Langfigtal waren nog sporen zichtbaar: een brug was weggeslagen en de wandelaars werden omgeleid. We kregen op Camping Altenahr een plaatsje toegewezen helemaal achteraan want dat zou wel handig zijn met de honden, we konden dan zo het hekje door om ze uit te laten buiten de camping. Laat
dat zelfde hek nou ook veelvuldig gebruikt worden door aangeschoten weinfestgangers die in het holst van de nacht van Altenahr terug naar de camping zwalken en dat hek 'dichthengsten.' De langsrazende trein maakte het plaatje compleet.
Bovendien stonden we tussen de Nederlanders, maar liefst twee grote groepen stonden er bij elkaar, caravans en campers gezellig in een kring met een lange tafel in het midden, wat een feest... Beide bleken ook nog muziek te maken maar de 'Klapband' (verzin het maar) was duidelijk de betere vonden wij. De andere groep had een blazer in hun midden die er nogal eens naast zat qua toonhoogte, jammer want deze was wel heel aanwezig qua volume. Ook hadden ze een enorme feesttent neergezet, flink wat drank erbij en gaan!Deutsche Kuchen.
De festiviteiten op de Rotweinroute begonnen zaterdag dus wij pakten deze route op de vrijdag en het was gelukkig nog vrij rustig. Op het terras van Kloster Marienthal was het wel weer ongekend druk, wat zullen hier goede zaken gedaan worden tijdens deze feestweken. De Flammkuchen gaan hier als warme... Flammkuchen! Top!
Het wordt bijna standaard: halverwege de wandeling ergens opsteken voor koffie met een homp koek naar Duitse maatstaven: groot! Het Steinerberghaus blijft favoriet wat ons betreft, Saffenburg kan niet meekomen maar Wanderhutte Klima Station staat fier op twee en deed een serieuze gooi naar de hoogste trede. De waard kwam naar onze hondjes met de vraag: "Zouden deze drie wel een stuk gerookte hertenworst lusten? " Hij had drie flinke stukken worst bij zich en kon daarna bij onze hondjes niets meer fout doen!Jagdhaus Rech.
Eindelijk was het dan zover, we hadden een reservering bij Jagdhaus Rech; dezelfde eigenaar van het Klima Station trouwens wat de hertenworst dan weer verklaard. "De kokende jager" noemt de eigenaar zich.. "weet wat je eet" is hier wel heel erg van toepassing, een mooi concept. We genoten van een prima vijfgangen diner en gaan zeker nog eens terug... Over Assenmacher valt niet veel meer te schrijven dan: onveranderd goed! Voor een korte wandeling kunnen we een bezoek aanraden naar Ruïne Wensburg. Deze is binnen een half uurtje te bereiken vanaf de weg bij Obliers. Altijd mooi vinden wij; zo'n ruïne doet het goed voor de foto's. Ook Burg Are in Altenahr pikten we weer eens mee op de Rotweinroute. Vlak voordat we zondagmorgen de camping verlieten speelde de 'Klapband' nog even een paar stukken. Gelukkig niet het standaard 'Janus Janus pak me nog een keer hoempapa genre' maar onder andere een knappe uitvoering van Simon and Garfunkels 'Sound of Silence' .... Laat dat laatste nou precies zijn wat we de volgende keer opzoeken....
