"  When there are dogs and music, people have a good time "
Emmylou Harris

 

Frankrijk, Haute Ariège, PNR Pyrénées Ariegéoises, augustus 2016

Fransen. 
Het heeft jaren geduurd voordat we Frankrijk bezochten. 'Fransen zijn stug en helemaal niet behulpzaam, met hun lastige taal erbij kun je Frankrijk maar beter mijden want ze vertikken het om Engels te spreken',dat was zo'n beetje het beeld wat wij voor ogen hadden. Een beeldvorming door 'van horen zeggen'. Een dergelijke beeldvorming is nou juist zo vaak een verkeerde, of nog erger: een foute, voorbeelden te over, vul maar in. Gelukkig zijn onze ogen inmiddels geopend en na meerdere goede ervaringen met de Fransen en hun schitterende land gingen we voor meerdaagse tochten dit keer naar de Pyreneeën.
We kozen voor Haute Ariège, om iets nauwkeuriger te zijn: het gebied ten noorden van Andorra. Het betreft hier een zogenaamd Parc Naturel Régional dus: honden toegestaan en bivakkeren gedoogd; wat wil een mens nog meer Op onze wensenlijst stond nog mooi weer en ook dat was geen probleem, vooral in de eerste weken was het extreem goed. We liepen in de dalen ten zuiden van het stroomdal van de Vicdessos. Hier worden enkele meren gestuwd maar dat mag de pret niet drukken; het zijn prima uitgangspunten voor wandelingen en achter de stuwmeren strekt zich een schitterend berglandschap uit met wilde beken en glasheldere bergmeertjes. Het vinden van geschikte bivakplaatsen en drinkwater is in dit gebied ook geen probleem. 

Wildkamperen.
In Frankrijk wordt het dus gedoogd; bivakkeren in de bergen voor een nacht, natuurlijk onder het mom 'leave no trace'. Een mooie oplossing is het, hiermee wordt voorkomen dat mensen met tenten, vouwwagens of caravans misbruik maken van het zogenaamde 'recht' op wildkamperen zoals we in Noorwegen regelmatig hebben gezien; daar worden soms hele tentenkampen opgezet vlak aan de weg en dat is nou net niet de bedoeling. De Fransen zijn kampeerders bij uitstek, wildkamperen of bivakkeren, hoe je het ook noemen wilt, wordt niet alleen gedoogd maar ook vooral gewaardeerd zo lijkt het. Passerende Franse bergwandelaars met de duim omhoog en een brede glimlach zijn geen uitzondering en een gesprek aanknopen doen ze ook regelmatig. Ze zijn oprecht geïnteresseerd, vragen wat je plannen zijn, van welk ras de honden zijn en geven nog wat tips zo links en rechts. Jammer dat wij zo slecht de Franse taal beheersen; werk aan de winkel. 'Epagneul Springer Anglais' hebben we in ieder geval wel goed geoefend...

Onthaasten. 
Omdat ik (Marco) net was hersteld van een kuitblessure hadden we besloten niet te beginnen met enorm lange bergetappes. We zouden gewoon de bergen intrekken zonder van tevoren een route te plannen en van dag tot dag te kijken wat er op ons pad zou komen. Heel anders dus dan bijvoorbeeld de "Tour du Queyras" vorig jaar waarbij de dagetappes wel aardig vast lagen en eigenlijk geen tijd over was om af te wijken van de planning. Deze keer dus op de bonnefooi. Bijkomend voordeel: we hadden bijna drie weken aaneengesloten vakantie en dat is voor ons uitzonderlijk lang. Telefoons uit en zonder horloges op pad; best wel wennen moet gezegd; onthaasten ligt blijkbaar niet in onze aard. 

Sterrenhemel.
We parkeerden ons California campertje aan het eind van het stuwmeer Étang de Soulcem en gingen op pad met voedsel voor vijf dagen. Achter het stuwmeer, in het stroomgebied van de Ruisseau de Soulcem, waren we meteen al onder de indruk van het landschap. De bergen rijzen links en rechts van het dal op als reuzen en dwingen respect af. Over respect gesproken: de kudde koeien in het dal met stier omzeilden we met voldoende afstand. Deze eerste dag wist een aardig Frans stel ons te vertellen dat het 's nachts sterk zou afkoelen en dat de sterrenhemel bijzonder helder zou zijn. Ze adviseerden ons om lekker hoog te overnachten. We besloten om naar een viertal bergmeertjes te lopen op ruim 2400 meter met de naam Étangs de la Gardelle. Ze hadden gelijk; een koude nacht en een sterrenhemel zoals wij die nog niet eerder hadden gezien. Duizenden fonkelende sterren en een zeer goed zichtbare Melkweg; een kippenvel momentje; niet alleen vanwege de kou.

"Have you ever stared into a starry sky?
Lying on your back you're asking why?
What's the purpose, I wonder who am I?
Have you ever stared into a starry sky?"
(By: Brandi Carlile)


Bergmeertjes. 
Het is een geweldige beleving om aan een glashelder bergmeer te overnachten en ze lenen zich uitstekend voor een frisse duik. De ondergaande zon zorgt daarbij regelmatig voor mooie plaatjes. De tweede dag liepen we een korte tocht via het kleine meertje Étang de Roumazet naar een ander meer: Étang de Soucarraine, wederom op hoogte; zo'n 2300 meter. Hier stonden nog twee tentjes van Franse vissers. Met alweer een koude heldere nacht erbij een prachtige bivakplaats, eigenlijk de volmaakte schoonheid. Dag drie gingen we daarom op pad naar het volgende meertje: Étang de Mèdècourbe op pakweg 2200 meter. Een enthousiaste Franse wandelaar adviseerde ons de geel gemarkeerde route te nemen welke niet op de kaart stond in plaats van de rood-witte GR route. Waarom ook niet; het pastte wel in ons "onthaasten" programma en een mooie afdaling was het, die gele route. Op plaatsen steil maar nergens echt moeilijk.

Afslag gemist.
De daarop volgende klim vanuit het dal van de Ruisseau de Soulcem was ronduit schitterend; zo mooi dat we vergaten de markeringen te volgen. We misten een afslag en liepen een naamloos dal in. Aan het einde van het dal, op de kaart gemarkeerd met 2202 meter en omgeven door indrukwekkende bergen, troffen we dus niet het Mèdècourbe meer.... We waren verkeerd gelopen; maar wat was er eigenlijk "verkeerd" aan dit dal? Op verschillende plaatsen waren bronnen die zich verzamelden tot een glashelder beekje dat steeds wilder het dal instroomde; een prima drinkwater voorziening dus. Eigenlijk was het een perfecte bivakplaats dus bleven we hier die nacht. We klommen nog wel even zonder bepakking naar het op de kaart gemarkeerde punt op 2311 meter met een piepklein bergmeertje om zeker te zijn van onze positie. Het meer Étang de Mèdècourbe lag meteen in het naastgelegen dal en op dag vier waren we er dan ook vrij snel aangekomen... Na een verfrissende duik in het meer begon het steeds meer bewolkt te raken. Binnen een uurtje waren de bergen gehuld in dichte mist gevolgd door aanhoudende regen.  Aan het meertje zelf was geen mogelijkheid de tent te plaatsen, aan de beek een paar honderd meter stroomafwaarts echter volop. We besloten niet verder te gaan. Regen, mist en onweer zijn ook niet bepaald ideaal om te wandelen. De volgende ochtend zorgde een samenspel van de opkomende zon en optrekkende mist voor een prachtig schouwspel en fotogenieke plaatjes. De storing was voorbij en met een aangename temperatuur liepen we relaxed terug het stuwmeer waar onze camper stond. 

Steil en ruig.
Voor de tweede meerdaagse tocht startten we wederom bij Étang de Soulcem; deze keer aan het begin van het stuwmeer op de parkeerplaats bij de dam. Onze tocht zou langs Le Picot, met een viertal bergmeertjes, richting de bemande hut aan Étang Fourcat gaan. Vandaar uit zouden we wel zien wat we gingen lopen want een exacte route hadden we niet bepaald van tevoren net als de vorige tocht. Het wandelpad naar Étangs du Picot is niet te missen op de parkeerplaats, na een klein stukje verhard pad begint de mooie, soms steile route naar Le Picot. Het gaat werkelijk waar alleen maar omhoog; om Rother maar eens te citeren: "die gehrichtung bleibt klar: aufwärts!" Er ontvouwt zich gaandeweg een dal van ongekende schoonheid en het eerste bergmeertje nodigt, na anderhalf uur klimwerk, wel heel sterk uit voor een frisse duik. Het tweede meertje volgt vrij snel en ligt mooi ingesloten tussen de bergen. 

Handen- en voetenwerk.
Aan het derde en tevens grootste meer vonden we een mooi plekje voor de tent. Die avond kwam er nog een Engelsman langs zo'n uur voor zonsondergang. Hij vroeg ons de weg naar het stuwmeer. Hij vertelde dat hij zich verschrikkelijk had verkeken op het gebied en dat hij al veel te lang onderweg was. Dan te bedenken dat hij die steile afdaling nog moest doen, met het tegenlicht van de ondergaande zon waren de markeringen bijna niet meer te zien... niet best! Het vierde bergmeertje was de volgende morgen vrij snel bereikt maar de klim die daarna kwam was best lastig. Steil klimwerk waarbij we de handen vaak moesten gebruiken. Voor de honden werd het pas echt lastig bij de met staalkabels gezekerde kloof. Die was voor ons zelfs lastig door de zware bepakking. Uiteindelijk konden we de kloof vrij gemakkelijk rechtsom omzeilen; via een richeltje op de rotsen konden de hondjes zonder problemen omhoog, wel makkelijk trouwens: vier pootjes en volledig vrij van hoogtevrees.  

Rotsblokken. 
Toen we dachten dat we het moeilijkste wel hadden gehad na een steile klim en een gezekerde passage begon het eigenlijk pas; continu stijgen en dalen over lastige puinhellingen met soms grote blokken steen. Elke pas moeten nadenken en zorgen dat je niet in de problemen komt resulteert in een vrij trage verplaatsing. We dachten nog even aan die Engelsman; zou hij dit allemaal in één dag gelopen hebben? De dag schoot al mooi op toen we bij de berghut Rifuge des Étangs Fourcat aankwamen terwijl deze hemelsbreed misschien drie kilometer lag verwijderd van onze laatste bivak. We besloten op het terras eerst maar even op te laden. Onder het genot van een enorme bak koffie en een broodje worst bestudeerden we de kaart; dezelfde weg terug was geen optie, ineens moesten we een route gaan plannen. Een grote ronde via Andorra terug naar Étang Soulcem was het beste alternatief. We liepen vervolgens nog een stuk door om te overnachten aan Étang de la Goueille; alweer zo'n mooi meer. Het moet gezegd: het hele stuk van Étangs du Picot tot aan Étang de la Goueille is erg ruig maar werkelijk adembenemend mooi en zeldzaam rustig.

Cirque de Tristaina.
De klim naar Port de l'Albeille, de grens met Andorra, was ook nog relatief rustig op onze derde wandeldag maar na de afdaling naar Estany de Tristaina was het gedaan met de rust... De kabelbaan zet hordes dagjesmensen af die allemaal een plekje zoeken aan één van de drie bergmeertjes in deze mooie vallei. Aanvankelijk waren we van plan hier te overnachten, we hadden hier al tweemaal de prachtige dagtocht uit de Rother gids gelopen; "Cirque de Tristaina", een paar jaar eerder (2011 en 2013).  Bij die dagtocht loop je in een grote ronde, vaak hoog boven de meren in een geweldig landschap. De mensen aan de meertjes storen dan niet eens, zo ver weg lijken ze. Deze keer liepen we echter zelf ook laag langs de meertjes en dat deed helaas afbreuk aan de goede herinneringen. 
Een drukte van belang was het en achter de meeste rotsblokken lag wel een paar meter toiletpapier... Hier overnachten was echt geen optie. Een bord bij Arcalis verbiedt het bovendien zagen we bij het verlaten van de vallei. We liepen daarom door tot vlak voor de klim naar Port de Rat waar we overnachtten op een niet tot de verbeelding sprekende bivakplaats met uitzicht op skigebied Arcalis; Tom Dumoulin heeft hier betere herinneringen aan (TDF '16). 

Port de Rat.
De klim naar Port de Rat de vierde dag maakte al weer veel goed maar het zicht op Arcalis eef ietwat storend. Eenmaal boven was het uitzicht wel heel mooi, vooral naar de Franse zijde want die is vrij van kabelbanen. De afdaling aan de Franse zijde daaropvolgend was ronduit  fenomenaal door de vallei waar Ruisseau de Rat ontspringt met een verstild meertje en talloze bronnen. Daarna was het, in het dal van de Ruisseau de Soulcem, lekker terug slenteren naar het stuwmeer. De laatste 2,5 km lange warme asfaltmars langs het meer zelf wilden we de hondjes niet aandoen dus haalde één van ons de camper op. Precies op tijd terug uit het hooggebergte want diezelfde namiddag vielen er in heftige buien hagelstenen ter grootte van eieren vergezeld van onweer.

Framboosjes.
Voor de derde en laatste tocht startten we op een parkeerplaats in een ander dal, een paar kilometer achter het gehucht Artiès op circa 1150 meter hoogte. Onze route zou richting Étang Fourcat gaan waar we op de tweede wandeling ook al waren. We vonden het daar zo mooi dat we het gebied vanaf de andere kant nog eens wilden bekijken. Vanaf de parkeerplaats pikten we de GR10 op naar het stuwmeer Étang d'Izourt. Aangezien het mistig was hebben we weinig gezien van het bospad omhoog. Onze eerste bivakplaats was aan het einde van het stuwmeer voordat de echte klim naar Étang Fourcat zou beginnen. We waren aanmerkelijk lager gestart en onze bivak was op een kleine 1700 meter.
Bij het opzetten van ons tentje was het nog steeds mistig en we waren benieuwd hoe de omgeving eruit zou zien de volgende dag. Voor ons avondeten waren we trouwens deze vakantie voor het eerst op pad met gevriesdroogd eten van het merk "Real Turmat". Deze Noorse fabrikant is het gelukt om een redelijk smakelijke maaltijd te maken. Veel beter dan alle andere merken die wij hebben geprobeerd. Kost een paar centen maar dan heb je ook wat! Deze eerste avond was het helemaal feest: we hadden zelfs een nagerecht; er stonden behoorlijk wat frambozenstruiken met heerlijk rijpe framboosjes.... yummie! 

Bivak op hoogte.
De volgende ochtend was de mist helemaal weg en konden we voor het eerst het stuwmeer bekijken. Daarna konden we in het zonnetje beginnen aan de klim naar Refuge des Étangs Fourcat. Het stuwmeer bleef nog lange tijd in het zicht en onderweg konden we nog weer even genieten van de vele frambozen langs het pad. De klim door het dal van de Ruisseau de l'Étang Fourcat is er een van heel bijzondere klasse. Werkelijk adembenemend mooi en eigenlijk nergens moeilijk. Eenmaal boven krijg je eerst het Petit Étang Fourcat en eigenlijk is deze nog mooier dan het grotere Étang Fourcat zelf. Aan het Petit Étang Fourcat zou een overnachting ook niet verkeerd zijn zeiden we tegen elkaar, wat een schoonheid. Bij de berghut werden we hartelijk onthaald door de waard; hij herkende ons nog. We pakten weer onze rust op het terras voordat we naar onze bivak aan het nog iets hoger gelegen Étang de la Oussade liepen. Op bijna 2500 meter hoogte, aan de noordzijde van dit meertje vonden we wel een heel mooi plekje voor de tent. Mooi aan het water met achter de tent een prachtig met mos bedekte omgeving met een bron.

Plan wijzigen.
Die nacht kregen we te maken met een stevige wind en van slapen kwam niet veel door de herrie. De volgende ochtend was de wind eindelijk afgenomen maar pakte het helemaal dicht; het zicht was nog maar een paar meter door dichte mist. Aanvankelijk waren we van plan naar
Étang de Pertsiguer te lopen en daar de laatste nacht in de bergen te pakken maar dat leek ons toch niet zo'n goed idee met deze omstandigheden. Na een poosje wachten op de zon, op alweer het terras van Rifuge des Étangs Fourcat, besloten we dezelfde weg terug te nemen naar de parkeerplaats. Om toch nog even van de bergen te genieten plaatsten we ons tentje aan dat mooie meertje Petit Étang Fourcat in de hoop dat de volgende morgen de mist zou zijn verdwenen. 

Witte deken.
Dat was het geval. De lucht trok helemaal open toen de zon erbij kwam. Flarden mist en nevel trokken nog wel vanuit het dal voorbij maar dat zorgde weer voor mooie plaatjes. Onderweg naar de afdaling zagen we hoe een dikke witte deken het hele dal met het stuwmeer bedekte. Na een uurtje lopen bereikten we deze deken van mist en liepen er een poosje in. Maar niet voor lange tijd, eenmaal op niveau van het stuwmeer liepen we eronder, heel bijzonder. We kwamen natuurlijk ook weer langs onze eerste bivak met verrukkelijke frambozen; deze keer lieten we ons helemaal gaan: handen vol aten we ervan! Met nog net geen buikpijn was het nog een uurtje terug naar de parkeerplaats. In het bos sprak een Fransman ons nog even aan over de honden. Hij had het over wilde zwijnen. Niet zozeer dat hij bang was dat onze honden erop zouden gaan jagen, hij wou ze er juist voor inzetten; dat zou nog eens een mooi stukje vlees kunnen opleveren.

Pauzes.
Voor korte pauzes bezochten we camping La Bexanelle in Vicdessos; niet te lang want we wilden zo snel mogelijk weer de bergen in. De camping zelf vonden wij niet bijzonder en het dorp Vicdessos aan het gelijknamige riviertje bood niet veel qua eetgelegenheid. In het nabij gelegen dorpje Niaux daarentegen vonden we een alleraardigst restaurantje: 'La Petite Auberge de Niaux'; met heerlijke gerechten uit de streek. De Cassoulet is een aanrader; een enorme hoeveelheid eten wat er wel ingaat na een bergtocht. Cassoulet is een regionale specialiteit gebaseerd op bonen en vlees. Bij La Petite Auberge de Niaux zat er gekonfijte eendenbout, een soort spek en 2 soorten worst in. Ook het gestoofde lamsvlees is niet te versmaden en het voorgerecht met bloedworst is ook smullen. Voor een top menu kunnen we 'Saveurs du Manoir' in Tarascon sur Ariège aanbevelen. Wij kozen hier voor complete meergangen menu's. De escargots waren geweldig en het voorgerecht van foie gras met lepeltje ijs was erg verrassend.

Camping.
La Bexanelle, Vicdessos.

Kaart:
2148 OT Vicdessos, Pique d'Estats et Pique du Montcalm. 
Schaal 1:25000

 

De gelopen routes:

Route 1. 4 overnachtingen.

Dag 1.
[P] Étang de Soulcem, Orris du Carla 1627 m - (GRT) het dal in - (GRT) Orri de Roumazet 2111 m - Étangs de la Gardelle 2420 m.

Dag 2.
Étangs de la Gardelle 2420 m - Orri de Roumazet 2111 m - Étang de Roumazet 2163 m - Étang de Soucarraine 2292 m

Dag 3.
Étang de Soucarraine 2292 m - (geel) dal Ruisseau de Soulcem 1810 m - (geel) richting Étang de Medecourbe - naamloos dal 2202 m.

Dag 4.
Naamloos dal 2202 m - terug naar afslag - Etang de Mèdècourbe 2299 m.

Dag 5.
Étang de Mèdècourbe 2299 m - (geel)dal van Ruisseau de Soulcem gele 1810 m - (geel +GRT) Étang de Soulcem 1627 m.

Route 2, 3 overnachtingen.

Dag 1.
[P] Étang de Soulcem bij de dam 1600 m - (GRT) Orri du Picot - Étangs du Picot (4 meertjes)  - 1e meertje 2040 m - 2e meertje 2163 m - 3e meertje 2186 m.

Dag 2.
Étangs du Picot 3e meertje 2286 m - 4e meertje 2416 m - (GRT) 2645 m - (GRT) Refuge des Étangs Fourcat 2445 m - (GRT) Étang de la Goueille 2393 m.

Dag 3.
Étang de la Goueille 2393 m - (GRT) Port de l'Albeille 2601 m - (GRT) l'Estany de Tristaina 2306 m - Estany del Mig 2288 m - l 'Estany Primer 2249 m - (GRT) Arcalis 2200 m - (GRT) richting Port de Rat. 

Dag 4.
(GRT) voor Port de Rat 2350 m - (GRT) Port de Rat 2540 m - (GRT) Orri de Rat d'en Haut - (GRT) Orri de Rat d'en Bas (GRT) dal van Ruisseau de Soulcem - Étang de Soulcem 1600 m.

Route 3, 3 overnachtingen.

Dag 1.
[P] Artiès, einde weg 1183 m - Barrage d'Izourt 1647 m - (GR10) naar de zuidzijde van het stuwmeer Étang d'Izourt op1670 m.

Dag 2.
Zuidzijde Étang d'Izourt 1670 m - (GR10) Orri de la Caudière 1952 m - (GR10) Refuge des Étangs Fourcat 2445 m - (geel) Étang de la Oussade 2492 m.

Dag 3.
Étang de la Oussade 2492 m - Refuge des Étangs Fourcat 2445 m - (GR10) Petit Étang Fourcat 2339 m (korte etappe).

Dag 4.
Petit Étang Fourcat 2339 m - (GR10) Orri de la Caudière 1952 - (GR10) Étang d'Izourt - Barrage d'Izourt 1647 m - [P] Artiès 1183 m.


[ klik hier voor alle foto's op één pagina ]


H05.JPG (101030 bytes) H06.JPG (111995 bytes) H07.JPG (116172 bytes) H08.JPG (120816 bytes)
H09.JPG (122751 bytes) H10.JPG (115911 bytes) H11.JPG (76615 bytes) H12.JPG (113011 bytes)
H13.JPG (51513 bytes) H14.JPG (109633 bytes) H15.JPG (123079 bytes) H16.JPG (113011 bytes)
H17.JPG (87058 bytes) H18.JPG (81333 bytes) H19.JPG (138492 bytes) H20.JPG (142862 bytes)
H21.JPG (120558 bytes) H22.JPG (138172 bytes) H23.JPG (118219 bytes) H24.JPG (77245 bytes)
H25.JPG (91232 bytes) H26.JPG (115566 bytes) H27.JPG (129000 bytes) H28.JPG (106359 bytes)
H29.JPG (118256 bytes) H30.JPG (140230 bytes) H31.JPG (141266 bytes) H32.JPG (90243 bytes)
H33.JPG (124014 bytes) H34.JPG (143377 bytes) H35.JPG (141688 bytes) H36.JPG (151042 bytes)
H37.JPG (154162 bytes) H38.JPG (123404 bytes) H39.JPG (143120 bytes) H40.JPG (119362 bytes)
H41.JPG (151916 bytes) H42.JPG (123207 bytes) H43.JPG (43172 bytes) H44.JPG (127311 bytes)
H45.JPG (91680 bytes) H46.JPG (112535 bytes) H47.JPG (126219 bytes) H48.JPG (130813 bytes)
H49.JPG (130108 bytes) H50.JPG (101526 bytes) H51.JPG (104127 bytes) H52.JPG (113069 bytes)
H53.JPG (142300 bytes) H54.JPG (90900 bytes) H55.JPG (121905 bytes) H56.JPG (106429 bytes)
H57.JPG (106164 bytes) H58.JPG (95668 bytes) H59.JPG (115279 bytes) H60.JPG (66472 bytes)

 

V01.JPG (136993 bytes) V02.JPG (158620 bytes) V03.JPG (130196 bytes) V04.JPG (122829 bytes) V05.JPG (130152 bytes) V06.JPG (123281 bytes)
V07.JPG (133164 bytes) V08.JPG (104754 bytes) V09.JPG (87101 bytes) V10.JPG (81109 bytes) V11.JPG (140035 bytes) V12.JPG (145153 bytes)