Vorig jaar schreven we nog dat de Wittekindsweg geen eigen markering heeft. We zijn precies een jaar verder als we etappe 4 lopen en wat schetst onze verbazing; de markeringen zijn nieuw, de roodwitte markering is bovendien voorzien van de tekst: 'Wittekindsweg'. Daarnaast is de E11 apart gemarkeerd met de Europese vlag.
Zo snel kan 't veranderen, het lopen van de Wittekindsweg wordt zo wel makkelijker. We hebben onze zinnen gezet op een camping in Porta Westfalica, maar helaas; ze zitten vol. Ook de 2e keus, iets verder weg van de route, zit vol, we wijken daarom uit naar camping Elisabethsee, waar we vorig jaar ook stonden tijdens het lopen van de Wittekindsweg. Nadeel is dat het ietsje verder rijden is naar de route.
We starten op de parkeerplaats Grüner See waar we vorig jaar eindigden. We lopen meestal op de 'Kammweg'. Over de kam van het Wiehengebirge met kilometers uitzicht in beide richtingen. De Teutoburgerwald kam is zelfs te zien, waar we eerder de Hermannsweg liepen. Het stenen uitzichttorentje 'Nonnenstein' staat eigenlijk wat ongelukkig, juist daar staan hoge bomen waardoor het uitzicht elders beter is dan van de Nonnenstein toren zelf. Het torentje is het niet aan te rekenen, die groeit niet mee met de bomen. We passeren daarna meteen de fotogenieke 'Bismarck Feuersäule'. Bij de Maschberg gaat 't even mis; het pad met de mooie nieuwe markeringen is verwoest door boswerkzaamheden. We pakken het pad evenwijdig aan de route, een paar honderd meter verderop komen ze toch weer samen. Wel vreemd, markeringen die zo de wildernis inlopen. Slechts een paar asfaltwegen steken we over, verder is het heerlijk lopen door, soms half open, bossen over de Wiehengebirgekam. We passeren de 'bergen' Glösinghauserberg, Blasheimer Berg, Kahlewart (waar zich een openluchttheater bevindt), Heidbrink, Straußberg, Gehlenbecken Berg en Nettelstedter Berg. Veel krijgen we er niet van mee want het zijn makkelijke paden die geleidelijk omhoog lopen, van klimmen of klauteren is geen sprake.
Desalniettemin is het heerlijk wandelen waarbij we weinig fietsers en wandelaars tegenkomen. Eindpunt is cafe Waldkristall, waar we de fiets eerder op de dag hebben neergezet. Een kop koffie en thee kan nog net; de tent sluit namelijk om 18:00 uur al.Slotstuk.
Voor de laatste etappe parkeren we de fiets in Porta Westfalica, het eindpunt van de Wittekindsweg. Het 'Kaiser Wilhelm Denkmal' is vanaf de parkeerplaats goed te zien, daar komen we vanmiddag langs.
De camper laten we achter bij cafe Waldkristall. Net als etappe vier is ook deze een mooie over makkelijke paden min of meer over de bergkam. We passeren de Schnathorsterberg, Lübber Berg, Rothenuffeler Berg, Haddenhauser Berg, Uphayser Berg, Eidinghauser Berg, Dützer Berg, Königsberg en Häverstädter Berg. Net na de Dützer Berg steken we op bij 'Zum Wilden Schmied'. Het terras biedt een voortreffelijk uitzicht over het dal en de bediening loopt zich het vuur uit de sloffen. Ideaal om even snel te lunchen. Een van de hoogtepunten komt dan nog: de Wittekindsburg. Een heel fraai bouwwerk wat jammergenoeg wat achterstallig onderhoud heeft. De vakwerken dreigen weg ter rotten, erg jammer. Het slotstuk is de Kaiser Wilhelm Denkmal. Een immens bouwwerk met een groot bronzen beeld. Vanaf de parkeerplaats beneden in Porta Westfalica zagen we hem al maar de werkelijke afmetingen zie je pas echt goed als je erbij staat. Het ziet er fantastisch uit, een mooi einde van de Wittekindsweg. En oh ja, het gaat over bergwandelen met je hond; Reese vond 't allemaal prima, nergens moeilijk, alleen wat weinig water maar daar heeft ze sjerpa's voor.
